Tel.: +43 (0) 660 486 6191 E-Mail: besim@live.at

Këtu gjeni disa nga poezitë e mia

Më shumë poezi dhe shkrime të tjera gjeni në rrjetet e mia sociale ose duke porositur librat e mia!

Kontakti

DIHATJE

Buzën pika t’verës po ta prekin
N’ato çaste hareje dhe kënaqësie
Timen ngrica akujsh seç e stepin
Nga dihatje t’lodhshme dashurie…

SHPRUSHJE

Rrallë sytë e tu do mbushen
Me lot t’bardhë e t’kulluar gëzimi
Po të mitë shpesh po shprushen
Me katran nga gjakderdhje pikëllimi…

SI KAHERA

N’ballkon po qave sonte si kahera
Yjet po i pyete nëse jam gjallë e lotoj,
Do t’thonë se gjithmonë e gjithhera
Aty n’zemër t’kam e dot s’të lëshoj…

HERA E FUNDIT

Mbaj mend verën e fundit kur u pamë
Pimë lëng boronice e s’u përqafuam
Të dy zemrën tjetrit nga pak ia vramë
Ike rrugicës kokulur, mua lotët m’pushtuan…

DY SY

Dy sytë e tu t’bukur, aq të përsosur
O sa janë të thellë dhe frymëzues
Por, një poet seç e kanë brengosur
Me atë shikim t’egër e pushtues…

SONATË

O këta sytë e tu një sonatë e përkryer
Brenda tyre një çerdhe e pavdekësisë,
E sikur rrugën me zili më kanë rrëmbyer
Disa valë të brishta brenda melodisë…

MELODI ME TINGUJ T’FIKUR

O melodi e qëndisur me tinguj t’fikur
Vjeshta sapo mbaroi e më s’u pamë,
Një lule n’mes vargjeve seç ka zbritur
Po pret t’pathënat që kurrë s’i thamë…

SY T’THELLË

Dy sytë e tu t’thellë plot madhështi
Ngatërrojnë në mua oqeanin e detin,
E dridhin zemrën mbushur plogështi
Prapa qafe dhimbjet që nisin e m’tretin…

ZEMËRNGRIRË

Kështu si ti s’ka më zemërngrirë
Ngado ku kam ecur kam kërkuar,
Për vdekje t’më shohësh shtrirë
O sa do ishe në qejf dhe e gëzuar…

ME ETHE NË PARK

Plot ethe në zemër jam endur tek parku
Pse të dua aq shumë, ndaj më zë haku,
Qava bashkë me rosat e shpendët mbi ujë
Në shpirt ca dridhje më prekën si rrëmujë…

NJË JETË TË TËRË

Po s’u paraqita moj mike një jetë të tërë
Mua do gjesh forcën dikur të më falësh
Për ty unë gjithçka e ç’mos kam bërë
Nga zemra t’më lëshosh do t’ia dalësh…

ZEMËR E TREMBUR

Dhimbjen ma merr një kitarë nëpër tela
copë-copë ditëve shpresa u shkëputet
një zemër e trembur si varka pa vela
e mpirë nga një mall që n’asht futet…

VARFËRIME SHPIRTI

Asgjë nga ethet e mbrëmshme
Zhurmë e bubullimë pa arsye
Rastisin ngjarje e të papritura

Hapa kopsën e këmishës
Fytin kishte djegur etja

N’kopsht gjinkallave s’u pushonte goja
Gumëzhinin natyrën me një zë trishtues
Shpirtrat e largët shpifnin t’paqenat

Tejkalova rrugën për në anën tjetër
Në mes të xhades një lule
Kishte çarë asfaltin
Lulëzonte e lirë, e buzëqeshur

Gjoksi i pushtuar nga ndjenja ndjellamirë
Hapte rrugën këtij shpirti fuqipaktë

Mbresa plagësh mbërthyen zemrën
Ikur ishin përjetimet si flluska të shuara

BUSULL E PRISHUR…

Ndoshta do të shëtitem deri në fundin e botës
Po ti nuk do jesh aty që të shoh pafundësinë e syve të tu,
Ëndrrat do më marrin me vete gjer në amshime t’largëta
Po ti s’do m’falësh buzëqeshjet që do më mbrojnë
N’zemër do më ngjiten zjarre t’fuqishme pasionesh
Po ajo e jotja s’do afrohet të m’i shuajë shqetësimet
Ja, o shpirt, dallgët e këtij lumi përçajnë në mes qytetin
Dhe marrin me vete lotët e mi pa mbarim
I derdhin në fundin e këtij Deti Veriu,
Po ato dallgë puthjesh nga buza jote e ëmbël
Kanë turbulluar shpirtin tim që lëkundet si busull e prishur
Gjilpëra e tij e thyer s’iu tregon rrugën mëkatarëve si unë
Ka ngelur aty ku ti dhe unë marrim kthesa të kundërta…
Po bie nata e zbehtë, ky qytet nuk mbulohet nga terri
Vetëm mua vetmia m’i skuq sytë e më pret fytin!
Po sa dua të të dëshiroj një natë të mirë
Dhe të jetë e fundit… për sonte… e pastaj nesër
Mos të mendoj më për ty
Mos të dëgjoj zërin tënd as në ëndrra
As kur eci rrugëve ku më çojnë këmbët
Dhs mos të shkruaj më kurrë asnjë varg
Por, ja sa keq… gjithnjë po shkruaj,
Dhe poezia për ty s’ka fund
Siç s’ka fund kjo dashuri brenda meje…

URATË

Desha dorën të të shtrëngoja
Në ata sy t’bukur të fundosem,
Por, m’thuaj shpirt nga t’filloja
T’vajtoj fatin a të mllefosem?!

Mendja m’iku e seç u zemërova
Po dora jote sa e ngrirë ishte
Oh, ato buzë pak i dëshirova
Po tani mbi to veç akull kishte.

Rrëzuar më lanë duart e tua
Me dogma e mite mbi shpinë
Po unë gjithnjë do të të dua
S’kam kujt t’ia fal dashurinë.

Mbushur lot sytë e tu dje ishin
Por sot uroj të jesh e gëzuar
Ikin vitet e gjërat sikur s’ishin
Zemrat tona n’zjarr shkrumbuar.

Po eja këtë ditë të festojmë
Me duart n’flakë kryqëzuar
Stinën e marsit ta shijojmë
Natës yjet duke ia shuar.

Gjërat e rralla një herë vijnë
Kalojnë dhe veç plagë mbesin
Mbi gjuhë jetën na shkrijnë
Këngë të tilla që kurrë s’vdesin.

Po dje u ndjeva i gjallë, se jetoj
Ti je një melodi që sjell gëzime
Dhe ca lule zgjodha të t’i dhuroj
Si një uratë për fat e lumturime.

ZEMRA E HEKURT

Zakonet e jetës kërkojnë hera-herës t’pamundshmen
Oh, moj e bukur atje matanë shpresës e përbuzjes,
E zymtë, e vyshkur nata si një lule pa aromë e gjallëri,
Ti e di që i gjykuar jam të endem nëpër botë
Rrugëve të shkreta gjersa t’këputen yjet prej qiellit
Bashkë me to të ndalojnë dhe rrahjet n’zemrën time…
Prej se sytë e tu prishën vijën e qetë brenda meje
Kam ngelur nën mëshirën e ditëve pa asnjë ndjenjë njeriu
Dhuroj pikat e fundit të lotëve i heshtur përballë durimit
Gjakun s’ma duan as kafshët gjakpirëse e grabitqare…
Ky shtrat si një arkivol më merr n’humnera skëterrash
I jepem dhimbjes se vetëm atë kam shok të besës
Dhe ajo është e kënaqur që më ha ngapak përditë…

Një zemër e hekurt flet vetëm një herë
Dhe vdes përgjithmonë brenda vetmisë e robëruar,
Një të tillë e bart me vete ditë e natë në gjoks
Si një gur lashtësie, si dregëz vdekjeprurëse,
Nga një njeri që i pari do jepte jetën për ty
Më ktheve në të parin që ta do vdekjen,
Por jo, o e falura e Perëndive,
S’është aq katil ky shpirt i dobësuar
Nga malli për atë buzëqeshjen tënde;

Të dëshiroj veç më më mirat dhe lumturitë e botës
Merre me vete atë hijen tënde nga ëndrrat e mia
Mos t’kem asnjë fije kujtimi ku do kapej buzëqeshja ime
Le të shuhet jeta nga buzët e mia
Asgjë mos harro tek unë që më sjell lumenj lotësh…

Kam arsye të ndjehem sot i gëzuar
Ja, shumë njerëz përreth më flasin e shikojnë
Plot libra duart e tyre, plot dhimbje mbi qafën time
I kam dhënë me forcat e fundit një tis t’mekur krenarie
Kësaj fytyre të lodhur e të nxirë nga pasioni për ty
I vdekur mes të gjallëve, s’di ku ta gjej një pikë frymë…

Mbi këtë urë vështroj e dëgjoj këtë shushurimë të ujit
N’urën tjetër përballë sikur të shoh, ti je aty e gjallë
Më fton krahëhapur, e hareshme, po s’të dalloj dot
Si duket kam ngatërresa, pasqyrime e përfytyrime
Ti ke perënduar bashkë me ato rreze të dobëta dielli…

Tel.: +43 (0) 660 486 6191 E-Mail: besim@live.at

  • _blank
  • ALL CATEGORIES
  • https://besimxhelili.at/al/wp-content/uploads/2021/12/Aurela-Gace-Kenga-Magjike-2015-Akoma-Jo.mp3